“Soms zet een plek je mee in beweging...”
- cartoncatherine
- 22 jun
- 1 minuten om te lezen
De KleiMolen is een watermolen. Ooit draaiden hier de raderen om graan te malen en olie te persen. Wat grof en onbewerkt binnenkwam, werd in beweging gebracht, veranderd, bruikbaar gemaakt.
En ja — wij wonen hier nu bijna twaalf jaar. Voor mij is die datum makkelijk te onthouden. Ik kwam hier zelf ook “grof” binnen. Klinkt misschien vreemd, maar het is waar. Ons zoontje Gustav was net overleden. Ik wist niet meer wie ik was, waarom ik hier was, of wat ik nog te doen had in dit Leven. Fatalistisch? Misschien wel. Ik voelde me vooral verloren. Als ik nu terugkijk, zie ik hoe deze plaats me geholpen heeft. Langzaam, op haar eigen stille manier.
Wij zijn hier nooit komen wonen met de bedoeling om de deuren open te stellen voor anderen. Geen plannen om coaches te ontvangen, teams of groepen. Maar de plek zelf leek iets anders te willen. Alsof de molen fluisterde: ‘Hier mag iets stromen. Niet alleen water, maar ook ideeën, groei, vernieuwing.’
En zo is het gegaan. De molen vroeg om open te gaan. Om een bedding te worden voor mensen die willen stilstaan. Voelen. Groeien. Hun eigen beweging willen maken.
Vandaag nodigt de KleiMolen uit tot verandering. Tot vastpakken. Tot dóén. Zoals vroeger het water de molen in beweging zette, zo kan hier ook innerlijke beweging tastbaar worden gemaakt.

Wat vraagt in jou om bewogen te worden?
Wat mag in jouw leven vermalen of geperst worden tot iets nieuws?
Comments